حسین مجرد – مدیر کنترل پروژه گروه توسعه ملی
شرکت سرمایه‌گذاری گروه توسعه ملی،به عنوان یکی از بزرگترین هلدینگ‌های سرمایه‌گذاری در ایران و زیرمجموعه بانک ملی ایران، با در اختیار داشتن پرتفویی بسیار متنوع و راهبردی از شرکت‌ها در حوزه‌های تولید سیمان، صنایع شوینده، غذایی، کشت و صنعت، پتروشیمی، ساختمانی، نساجی، مالی و بازارگردانی، انرژی، حمل‌ونقل، پخش و توزیع، و صنایع بسته‌بندی، نقش بی‌بدیلی در زنجیره ارزش اقتصاد ایران ایفا می‌کند. این مقاله به بررسی نقش پروژه‌های کلیدی این شرکت‌ها در ایجاد جریان‌های درآمدی پایدار، افزایش سودآوری و خلق هم‌افزایی درونی می‌پردازد.
مدل کسب‌وکار هلدینگ‌های بزرگ موفق،تنها بر مالکیت سهام شرکت‌های متنوع استوار نیست، بلکه بر ایجاد یک اکوسیستم یکپارچه متمرکز است که در آن، شرکت‌های زیرمجموعه با پشتیبانی مالی و مدیریت استراتژیک مادر، برای یکدیگر ارزش آفرینی می‌کنند. شرکت سرمایه‌گذاری گروه توسعه ملی، با پشتوانه بانک ملی ایران، نمونه بارزی از این اکوسیستم است. پروژه‌های این شرکت‌ها در صنایع حیاتی، موتور محرک درآمدزایی هستند و از طریق همکاری با یکدیگر، resiliency (تاب‌آوری) و سودآوری کل گروه را به حداکثر می‌رسانند.
بررسی پروژه‌های کلیدی بر اساس حوزه‌های فعالیتی جدید:
۱. بخش صنایع پایه و تولیدی:
سیمان، کشت و صنعت و صنایع غذایی: پروژه‌های توسعه کشت های نوین، احداث کارخانه‌های جدید فرآوری محصولات غذایی و افزایش ظرفیت تولید سیمان، ضمن تأمین امنیت غذایی و زیرساختی کشور، با افزایش حجم فروش و صادرات، مستقیم‌ترین نقش را در درآمدزایی دارند.صنایع شوینده و نساجی: پروژه‌های نوآوری در تولید محصولات با ارزش افزوده بالا و برندسازی، وابستگی به واردات را کاهش داده و با تصاحب سهم بیشتری از بازار داخلی، به بهبود تراز تجاری و درآمد گروه کمک می‌کنند.پتروشیمی و انرژی: پروژه‌های توسعه میادین، پالایشگاه‌ها و واحدهای پتروشیمی، با تبدیل مواد خام به محصولات با ارزش افزوده فوق العاده، یکی از اصلی‌ترین منابع درآمد ارزی گروه محسوب می‌شوند.
۲. بخش خدمات مالی، پشتیبانی و لجستیک:
مالی و بازارگردانی: شرکت‌های فعال در این حوزه با ارائه خدمات تخصصی مالی، تأمین نقدینگی و بازارگردانی برای سایر شرکت‌های گروه، هزینه‌های مالی آنها را کاهش داده و ثبات و ارزش سهام کل گروه را مدیریت می‌کنند که به طور غیرمستقیم منجر به بهبود کسب‌وکار و جذب سرمایه‌گذار می‌شود.
حمل‌ونقل کالا، پخش و توزیع: پروژه‌های توسعه ناوگان حمل‌ونقل و شبکه توزیع ملی، نه تنها به عنوان یک business مستقل درآمدزا هستند، بلکه با ایجاد یک شبکه لجستیک کارآمد و کم‌هزینه برای شرکت‌های تولیدی گروه (مانند توزیع محصولات غذایی، شوینده و سیمان)، هزینه‌های آنها را بهینه کرده و رقابت‌پذیری آنها را افزایش می‌دهند.
صنایع بسته‌بندی: سرمایه‌گذاری در این بخش، وابستگی شرکت‌های تولیدی گروه به تأمین‌کنندگان بیرونی را از بین برده، کیفیت و یکپارچگی بسته‌بندی محصولات را تضمین کرده و در نهایت به افزایش رضایت مشتری و ارزش برندهای گروه منجر می‌شود.
۳. بخش ساختمان و زیرساخت:
اجرای پروژه‌های بزرگ ساختمانی و عمرانی علاوه بر درآمدزایی مستقیم، امکان استفاده از محصولات سایر زیرمجموعه‌ها (مانند سیمان، محصولات فولادی و …) را فراهم می‌کند و به این ترتیب یک مشتری داخلی مطمئن برای آنها ایجاد می‌نماید.
نتیجه‌گیری: خلق اکوسیستم یکپارچه؛ کلید طلایی توسعه و درآمدزایی گستردگی بی‌نظیر فعالیت‌های شرکت سرمایه‌گذاری گروه توسعه ملی،تصادفی نیست بلکه یک استراتژی حساب شده برای ایجاد یک اکوسیستم کاملاً یکپارچه است. قدرت این گروه نه در انزوای شرکت‌های زیرمجموعه، که در هم‌افزایی حداکثری (Maximum Synergy) بین آنهاست.
یک شرکت کشت و صنعت، مواد اولیه را تأمین می‌کند. یک شرکت غذایی آن را فرآوری و تولید می‌کند. یک شرکت بسته‌بندی، محصول نهایی را بسته‌بندی می‌کند. یک شرکت حمل‌ونقل و پخش، آن را در سراسر کشور توزیع می‌کند و شرکت‌های مالی گروه، نقدینگی تمام این زنجیره را تأمین و مدیریت می‌کنند.
این چرخه درونی، وابستگی به بیرون را به حداقل می‌رساند، هزینه‌ها را کاهش می‌دهد، کیفیت را کنترل می‌کند و در نهایت، حاشیه سود کل گروه را به شکل قابل توجهی افزایش می‌دهد. تحت هدایت استراتژیک شرکت مادر و پشتوانه بانک ملی ایران، پروژه‌های شرکت‌های زیرمجموعه گروه توسعه ملی، علاوه بر سودآوری مستقل، با خلق این ارزش درونی مشترک، سهمی انکارناپذیر در توسعه اقتصادی و خودکفایی ملی ایفا می‌کنند.
